Skip to main content

Les passages couverts



W okolicach Wielkich Bulwarów (Grands Boulevards), w XVIII i XIX w powstało wiele korytarzy, z oszklonymi dachami i marmurową posadzką. Nazywano je les passages couverts, czyli zakryte pasaże. 
Dawniej pasaży i galerii było prawie 150, obecnie zachowało się 30. Większość zbudowano po roku 1822, w ciągu piętnastolecia. Powstały one dzięki rozkwitowi handlu tkaninami i innymi przedmiotami zbytu. Można uznać, że były to pierwsze galerie handlowe. 
W pasażach otwarto sklepy pełne atrakcyjnych towarów, pasaże chroniły ludzi przed deszczem, kurzem, pozwalały zrobić zakupy, zjeść obiad, przejść na skróty, a także spędzić chwilę w ramionach kochanka (jakie to paryskie). 
Były tam nawet specjalne salon de décrottage, czyli miejsca, gdzie można wyczyścić swoje buty z różnych nieczystości (psich kup).

Obecnie paryskie pasaże to istne perełki architektoniczne i stanowią niemałą atrakcję turystyczną. Galerie Vivienne to jedna z ładniejszych, z mitologicznymi mozaikami. Passage Panorama, wybudowano w 1799 r, a już w 1817 r było to pierwsze publiczne miejsce w Paryżu, oświetlane lampami gazowymi. 

Walter Benjamin, w swojej książce  "Paryż, stolica XIX wieku" napisał " W pasażach, oświetlanych z góry promieniami przenikającymi przez szkło, zainstalowały się najbardziej eleganckie sklepy, przeto pasaże tworzą rodzaj miasta, osobnego świata w miniaturze”.

Dzisiaj pokażę Wam pięć, z kilku pasaży, które do tej pory widziałam. 
  
Galerie Vivienne - według mnie najładniejszy pasaż. Powstał w 1823 roku, według planu architekta Francois-Jean Delannoy. Na długości 176 m znajduje się wiele luksusowych butików, restauracja, herbaciarnia itp.

Wejście przy 4 rue des Petits-Champs, jak również 6 rue Vivienne i 5 rue de la Banque, 2 dzielnica, Métro : Bourse



  

Passage (Galerie) Choiseul, to trochę mniej urodziwa galeria, położona w pobliżu Galerie Vivienne.
To jedna z najdłuższych, mierząca 190 m. Powstała w latach 1825-1827.
Galeria ta, jak i wiele innych, jest czynna od poniedziałku do soboty, w godzinach od 8 do 20.
Ja byłam w niedzielę więc była zamknięta.

Adres: początek 40 rue des Petits-Champs, koniec 23 rue Saint-Augustin.



Passage Jouffroy  

10-12 boulevard Montmartre, 9 rue de la Grange-Batelière, 9 dzielnica, Métro : Richelieu-Drouot

Ten mierzący 140 m pasaż znajduje się tuż obok Musée Grévin. Powstał w 1845 roku, jako przedłużenie pasażu Panorama. To pierwszy paryski pasaż w całości zrobiony z metalu i szkła, gdzie tylko dekoracje są drewniane. Jest również pierwszym ogrzewanym od ziemi.


  


Passage des Panoramas  

10 rue Saint-Marc, 11 boulevard Montmartre, 38 rue Vivienne, 151 rue Montmartre, Métro : Grands Boulevards

Ten najstarszy paryski pasaż, skonstruowany w 1800 roku, zawdzięcza swą nazwę wieżom z obrazami, na których była panorama miast. Wieże te umieszczone nad budynkiem, zostały zniszczone w 1831 r.
W pasażu tym mają swoje sklepiki kolekcjonerzy znaczków, monet i kartek pocztowych.
Znajduje się tam również kilka restauracji.





  Passage Verdeau 
6 rue de la Grange-Batelière, 31 bis rue du Faubourg-Montmartre.

Powstał w 1847 r, jako przedłużenie pasażu Panorama i Jouffroy. Ma więc zbliżone awangardowe detale architektoniczne do tego drugiego. Znajdziemy tu wielu kolekcjonerów i bukinistów.




























































































Kolejne pasaże w następnych postach.

Comments

  1. Jestem zaskoczona, że te pasaże są aż tak bardzo stare!!
    Francuzi to mają jednak łeb nie od parady ;)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Są stare, ale wiadomo, że nie wszystkie się zachowały. Te które pozostały są odnowione i nadal zachwycają.

      Delete
  2. Też nie miałam pojęcia, że są takie wiekowe...a mimo wszystko piękne.

    ReplyDelete
  3. Uwielbiam paryskie pasaże, są bardzo klimatyczne! Kilka z nich miałam okazję już zobaczyć, resztę mam nadzieję wkrótce nadrobić. Fajnie, że o nich piszesz, czekam na kolejną porcję ciekawostek! :)

    Pozdrowienia z Bretanii,
    Kasia

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Wizyta w Pałacu Elizejskim - Journées européennes du patrimoine 2016

  Miał być post o Rouen, Mont-Saint-Michel i Vaux-le-Vicomte, ale napiszę post o tym, w czym uczestniczyłam w ten weekend, czyli o Europejskich Dniach Dziedzictwa.    Już po raz 33 w całej Francji udostępniono zamknięte na co dzień dla publiczności miejsca. Można było zobaczyć wnętrza ministerstw, ambasad, pałaców, zamków, siedzibę radia, telewizji itp.  Wstęp do muzeów był bezpłatny w ten weekend. Ale jak coś jest za darmo, to wiadomo, że znajdzie się wielu chętnych by z tego skorzystać. Tak więc do tych najbardziej popularnych miejsc trzeba było odczekać w kilkugodzinnych kolejkach. Zdjęcie powyżej - widok na pałac od strony dziedzińca, poniżej - od strony ogrodów. My w sobotę zwiedziliśmy Senat, a w niedzielę Pałac Elizejski. By wejść do siedziby prezydenta należało swoje odczekać, a następnie przejść dwie kontrole. Sprawdzali bardzo dokładnie, wyciągnęli mi wszystkie rzeczy z torebki, otwierali wszystkie zamki w portfelu i po raz kolejny straci

Polskie instytucje w Paryżu

Najwyższy czas opublikować trzecią i ostatnią część cyklu o polskich śladach w Paryżu.  Dwie poprzednie znajdziecie pod tymi linkami ( pierwsza część i druga część ). Zacznę od Szkoły Polskiej , której początki sięgają połowy XIX wieku.  "Przedstawiciele Wielkiej Emigracji, głównie członkowie rządu, posłowie, oficerowie, publicyści i pisarze założyli w Paryżu Stowarzyszenie Naukowej Pomocy, mające wspierać materialnie Polaków, pragnących studiować. Stowarzyszeniu przewodniczył książę Adam Czartoryski".  Szkoła ta miała na celu przekazywanie polskich tradycji dzieciom emigrantów z okresu powstania listopadowego. Rozpoczęła swoją działalność w 1842 roku, w Châtillon-sous-Bagneux. Na początku miała jednego nauczyciela i liczyła 19 uczniów. Stopniowo szkoła zaczęła się rozrastać i przeniesiono ją do Paryża. Obecnie mieści się przy 15, rue Lamandé, w 17 dzielnicy. Więcej o historii szkoły przeczytacie tutaj . Drugą instytucją naukową, istniejąc

Zamki nad Loarą. Azay-le-Rideau

Dolina Loary to kraina historyczna Francji, na obszarze której znajduje się ponad 300 średniowiecznych i renesansowych zamków oraz pałaców doby oświecenia. Są one prawdziwymi arcydziełami architektury. Wnętrza zamków kryją ogromne kolekcje mebli, gobelinów, obrazów.  Tutaj wszystko jest przesiąknięte historią z życia francuskich królów XVI wieku. 2 grudnia 2000 roku UNESCO wpisało środkową część doliny rzeki, pomiędzy ujściami Maine i Sully-sur-Loire, na swoją prestiżową Listę Światowego Dziedzictwa. Korzystając więc z długiego majowego weekendu i słonecznej pogody postanowiliśmy zwiedzić kilka z tych zamków. Pierwszego dnia pojechaliśmy zobaczyć zamek w Azay-le-Rideau, zwany perłą architektury renesansu. Gilles Berthelot otrzymał tytuł szlachecki i zamek w 1510 roku i rozpoczął jego rekonstrukcję w stylu włoskim. W 1537 r. Franciszek I przejął zamek i ofiarował go swojemu towarzyszowi broni, Antoniemu Raffin. Po rewolucji posiadłość nabył