Skip to main content

Trouville-sur-Mer


Deauville od Trouville oddziela tylko przepływająca rzeka Touques. Miasta są praktycznie ze sobą połączone, ale zdecydowanie się od siebie różnią.


Trouville od średniowiecza była małą wioską rybacką. Do dzisiaj działa tu port rybacki i targ rybny. W XIX wieku wzrosło zainteresowanie tym miejscem turystów i kuracjuszy. Głównie za sprawą Napoleona III, który w latach 60-tych przyjeżdżał ze swym dworem na letnie wizyty. Paryż szybko zaczął naśladować monarchę, a dzięki nowo otwartej linii kolejowej podróż była szybsza i przyjemniejsza.




Powstało wiele rezydencji zdobionych wieżyczkami, piękne ogrody i kręte uliczki schodzące do morza. 




Wielu malarzy m.in. Huet, Isabey, Corot, Monet zaczęło tu przyjeżdżać, aby malować pejzaże nadmorskie.





Marcel Proust często bywał w pensjonacie Roches Noires. Hotel ten wybudowany w 1866 roku, w stylu Second Empire, sklasyfikowany jest jako obiekt historyczny (od 29 maja 2001), a rozsławiony został właśnie dzięki Proustowi i Marguerite Duras, którzy tam przebywali.


Alexandre Dumas uważał Trouville za swoje odkrycie i przyjeżdżał tu często. Gustave Flaubert spotkał w Trouville w 1836 roku Elisę Schlesinger, która stała się pierwowzorem wielu postaci romantycznych z jego powieści. W mieście jest pomnik tego pisarza.


Dziś przyjeżdża tu wielu artystów i polityków, a swoje letnie posiadłości mają np. Jean-Paul Belmondo, Gérard Depardieu, Johnny Hallyday, Annie Girardot.





Polskim akcentem jest Villa Montebello, gdzie mieści się muzeum Trouville. Zbudowana w 1865 roku przez architekta Jean-Louis Celinski de Zaremba dla Marie Augustine Mathilde Périer (wdowy po hrabim Alfredzie Lannes de Montebello).


Co jeszcze warto zobaczyć?

Wille nad brzegiem morza, zbudowane w latach 1865-1885 




Ratusz z 1912 roku


La poissonnerie - budynek z 1935 roku, w stylu neo-normandzkim, gdzie codziennie odbywa sie targ rybny


Oprócz tego port i kasyno.




Które miasteczko spodobało Wam się bardziej? Deauville czy Trouville?

Comments

  1. Ja zawsze wolalam Trouville jako bardziej autentyczne, ale to w Deauville latami bywalam ze wzgledow zawodowych, wiec chyba lepiej je znam i czuje do niego teraz sentyment.
    Co co Annie Girardot, to juz chyba nie posiada zadnej rezydencji letniej w Trouville, a jesli juz to jej spadkobiercy, bo nie zyje od 2011.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Oba są warte uwagi i całkiem inne. Informacje brałam z wikipedii i przewodników, wiec widocznie nie były aktualne, a aż tak bardzo w to nie wnikałam.

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Wizyta w Pałacu Elizejskim - Journées européennes du patrimoine 2016

  Miał być post o Rouen, Mont-Saint-Michel i Vaux-le-Vicomte, ale napiszę post o tym, w czym uczestniczyłam w ten weekend, czyli o Europejskich Dniach Dziedzictwa.    Już po raz 33 w całej Francji udostępniono zamknięte na co dzień dla publiczności miejsca. Można było zobaczyć wnętrza ministerstw, ambasad, pałaców, zamków, siedzibę radia, telewizji itp.  Wstęp do muzeów był bezpłatny w ten weekend. Ale jak coś jest za darmo, to wiadomo, że znajdzie się wielu chętnych by z tego skorzystać. Tak więc do tych najbardziej popularnych miejsc trzeba było odczekać w kilkugodzinnych kolejkach. Zdjęcie powyżej - widok na pałac od strony dziedzińca, poniżej - od strony ogrodów. My w sobotę zwiedziliśmy Senat, a w niedzielę Pałac Elizejski. By wejść do siedziby prezydenta należało swoje odczekać, a następnie przejść dwie kontrole. Sprawdzali bardzo dokładnie, wyciągnęli mi wszystkie rzeczy z torebki, otwierali wszystkie zamki w portfelu i po raz kolejny straci

Polskie instytucje w Paryżu

Najwyższy czas opublikować trzecią i ostatnią część cyklu o polskich śladach w Paryżu.  Dwie poprzednie znajdziecie pod tymi linkami ( pierwsza część i druga część ). Zacznę od Szkoły Polskiej , której początki sięgają połowy XIX wieku.  "Przedstawiciele Wielkiej Emigracji, głównie członkowie rządu, posłowie, oficerowie, publicyści i pisarze założyli w Paryżu Stowarzyszenie Naukowej Pomocy, mające wspierać materialnie Polaków, pragnących studiować. Stowarzyszeniu przewodniczył książę Adam Czartoryski".  Szkoła ta miała na celu przekazywanie polskich tradycji dzieciom emigrantów z okresu powstania listopadowego. Rozpoczęła swoją działalność w 1842 roku, w Châtillon-sous-Bagneux. Na początku miała jednego nauczyciela i liczyła 19 uczniów. Stopniowo szkoła zaczęła się rozrastać i przeniesiono ją do Paryża. Obecnie mieści się przy 15, rue Lamandé, w 17 dzielnicy. Więcej o historii szkoły przeczytacie tutaj . Drugą instytucją naukową, istniejąc

Zamki nad Loarą. Azay-le-Rideau

Dolina Loary to kraina historyczna Francji, na obszarze której znajduje się ponad 300 średniowiecznych i renesansowych zamków oraz pałaców doby oświecenia. Są one prawdziwymi arcydziełami architektury. Wnętrza zamków kryją ogromne kolekcje mebli, gobelinów, obrazów.  Tutaj wszystko jest przesiąknięte historią z życia francuskich królów XVI wieku. 2 grudnia 2000 roku UNESCO wpisało środkową część doliny rzeki, pomiędzy ujściami Maine i Sully-sur-Loire, na swoją prestiżową Listę Światowego Dziedzictwa. Korzystając więc z długiego majowego weekendu i słonecznej pogody postanowiliśmy zwiedzić kilka z tych zamków. Pierwszego dnia pojechaliśmy zobaczyć zamek w Azay-le-Rideau, zwany perłą architektury renesansu. Gilles Berthelot otrzymał tytuł szlachecki i zamek w 1510 roku i rozpoczął jego rekonstrukcję w stylu włoskim. W 1537 r. Franciszek I przejął zamek i ofiarował go swojemu towarzyszowi broni, Antoniemu Raffin. Po rewolucji posiadłość nabył